Αυτοπροβολή ή αλλιώς μετριότητα σε πανικό

φωτ. Ειρήνη Κουρζάκη

"Το να επαινείς τον εαυτό σου είναι μια διαδραστική ευαίσθητη πράξη που σε καθιστά ευάλωτο σε αρνητική κριτική του χαρακτήρα ή ένοχο για κομπορρημοσύνη. Αυτό μπορεί να αποφευχθεί μόνο αν ο έπαινος προέρχεται από κάποιον άλλο." Susan Speer

Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν μεγαλύτερο κύρος οι συστατικές επιστολές από τα λόγια του ίδιου του υποψήφιου όταν πρόκειται να χαρακτηρίσει τον εαυτό του σε μια συνέντευξη για μια θέση εργασίας.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αυτοπροβολή είναι ηθικά λάθος;
Ακόμη κι αν γίνεται για επαγγελματική άνοδο είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να γίνεται από εμάς τους ίδιους, χωρίς κάποιους κανόνες.

Ομολογώ ότι παρακολουθώ με μεγάλη ευχαρίστηση φίλους που δημοσιεύουν τα επιτεύγματά τους στο διαδίκτυο γιατί αισθάνομαι κοινωνός της προσπάθειάς τους και περήφανη για τη πρόοδό τους.
Η ιδέα της αυτοπροβολής δεν είναι απαραίτητα λάθος όταν γίνεται με σκοπό την αυτο-προώθηση. Σε μια κουλτούρα όπου η αυτοπροβολή μοιάζει αναπόφευκτη μπορεί να είναι και απελευθερωτική. "Αυτός είμαι και σε όποιον αρέσω!"

Υπάρχουν όμως μορφές αυτο-προώθησης που γίνονται χωρίς καθόλου γούστο, που είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Είναι άλλο να λέει κάποιος: "Επιτέλους εκδόθηκε το νέο μου βιβλίο, περιμένω με αγωνία τις εντυπώσεις σας!" και άλλο "Επιτέλους εκδόθηκε το νέο μου αριστούργημα που αποτελεί σταθμό στη συγγραφική μου καριέρα!"
Eίναι ανήθικο να δημοσιεύεις μια φωτογραφία σου, με χαβιάρι δίπλα στην πισίνα και να λες "Ευτυχώς που υπάρχει και το χαβιάρι και μου φτιάχνει η διάθεση!" όταν ξέρεις πως δεν ζουν όλοι τον αφρό των ημερών.
Είναι κακόγουστο επίσης όταν αντί να εκθέτεις τα έργα σου και να αφήνεις τον κόσμο να κρίνει την ποιότητα και την ποσότητά τους, τα συγκρίνεις με αυτά του βασικού σου ανταγωνιστή, με σκοπό να τον μειώσεις και έτσι να πολώσεις το κοινό σου. Έχεις την ψευδαίσθηση ότι με αυτόν τον τρόπο συσπειρώνεις ομάδα οπαδών... μόνο που χρησιμοποιείς πολεμοχαρείς μεθόδους και γηπεδική λογική.
Με όλους τους παραπάνω τρόπους καταρρίπτεις την ιδέα της ιδανικής ταυτότητας την οποία προσπαθείς να καλλιεργήσεις με τις διαδικτυακές σου δράσεις.

"Είναι αλήθεια ότι το να μιλάς για τον εαυτό σου πυροδοτεί την ίδια αίσθηση ευχαρίστησης στον εγκέφαλο με αυτήν του σεξ, του φαγητού και του χρήματος." Susan Newman

Η κοινωνία μας όμως, περιμένει από τους ανθρώπους της να είναι μετριόφρονες γι’ αυτό δεν κυκλοφορούμε έξω με ντουντούκες διαλαλώντας τα ταλέντα μας αλλά κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν να φαίνονται αυτά, από τα έργα μας. Η σεμνότητα αποτελεί μια βαθιά εδραιωμένη κοινωνική νόρμα και είναι εχθρός της μετριότητας. Το να σπάσεις τη νόρμα της σεμνότητας, χωρίς να φανεί ότι καυχιέσαι με έπαρση, είναι πολύ δύσκολο και απαιτεί ωριμότητα και πραγματική ικανότητα. Όταν μιλάς για τον εαυτό σου ή τα έργα σου περπατάς σε ένα λεπτό σκοινί ισορροπίας και πρέπει να είσαι πραγματικά πολύ καλός για να υποστηρίξεις την προβολή σου. Κάθε στιγμή κινδυνεύεις να μοιάζεις ότι προσπαθείς να αποδείξεις την αξία σου πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα το εντελώς αντίθετο.

Φωνάζεις πολύ για να καλύψεις τη μετριότητά σου!